Weekje thuis en Cursus

De week voorafgaande aan mijn weekje thuis, toen het team in Noord Korea zat en ik niet mee kon a.g.v. visum problemen heb ik hard gewerkt om de presentaties en het programma voor het komende hoofd opleiding seminair af te hebben. Hierdoor kon ik rustig naar huis , zonder de stress van het thuis nog moeten werken terwijl je er dan juist voor je gezin moet zijn. De vlucht was prima. Ik zat weer heerlijk bij een exit . Je moet er wel per keer € 53,- voor bij betalen, maar dat doe ik graag. Lekker lang uit met je benen of je benen over elkaar. Op staan als je dat wilt zonder dat je een ander tot last bent etc etc. Ik zat deze keer naast een professor in de verkeers techniek van de TU Delft die ook doceerde aan een universiteit in China. Toen ik vertelde dat ik in Beijing woonde gaf hij aan dat de lucht vervuiling echt extreme vormen aan kon nemen. Zeker binnen de tweede ring. Op zeker moment is de lucht gewoonweg giftig te noemen en niet meer te meten.De Amerikaanse ambassade van in Beijing vermeld het op zijn website. Deze check ik nu dagelijks om de stand van zaken te zien.In de ochtend is het vaak ok of zelfs prima, maar na de avondspits is de verontreiniging erg hoog. Rond de vijfdse ring waar ik woon is het minder extreem. Ik wordt opgehaald om 15.15 door mijn gezin. Ik ben deze keer slechts 13 dagen weg geweest, toch ben ik erg blij dat ik er weer ben.De hele week thuis is erg druk; verjaardag Noa, inentingen voor China, administartie regelen, bezoek aan mijn vader, schoolfeest kinderen, partijtje Noa, uitje met het gezin, onderhouden van de sociale contacten etc etc. de week vliegt om. Eigenlijk kom ik elke keer tijd te kort en doe ik mensen in aandacht ongetwijfeld tekort. Het is echter onmogelijk om in een week tijd het gezin maximaal te bedienen in aandacht, Joriek te ondersteunen, directe familie te ontmoeten en andere conatcten allemaal te onderhouden.Het frustreerd wel omdat je in zo een week eigenlijk best wat opgejaagd wordt (door je eigen gevoel) waardoor je soms niet aan je relatie toekomt. Dit terwijl Joriek de zwaarste last moet dragen voor dit avontuur. Op zaterdag de 7e juli vertrek ik weer richting Beijing. Nu is het voor drie maanden voor ik weer in Nederland zal zijn. Drie maanden voordat ik mijn vader en mijn schoonouders weer zal zien. Bij het afscheid nemen voel ik duidelijk het emotionele gewicht wat hier aan hangt.Maar goed hier heb je bewust voor gekozen en dit zijn dan de consequenties.De Vlucht terug is prima. De snelste ooit. Omdat ik ondertussen de Silver Wing status heb bereikt, online incheck en bij de Business class mijn koffer incheck kan ik wat later naar het vliegveld. De vlucht gaat supersnel, 8.40 uur en de weg door de douane en de taxi naar het hotel gaat in een zucht door. Ik doe om 16.00 de deur dicht in Nederland en zit om 10.00 met een uitgepakte koffer op mijn kamer in Beijing. Dit is 12.00 uur in totaal.

Ik ontmoet jan in het Hotel, we eten en drinken wat en praten bij over de afgelopen week. Jan heeft de conclusie getrokken dat hij naar een andere locatie wil verhuizen. Ik twijfel er sterk aan of ik dat ook moet doen. In principe heb ik het goed naar mijn zin. Het Appartementen Hotel ligt niet centraal en ver af van uitgaans gelegenheden maar het boiedt een hoop comfort. Zwembad, Fitness zaal, restaurant, prettige kamer en schoonmaak service etc. Ik voel echter wel dat je veraf bent van het bruisende leven van centrum Beijing. Je pakt toch niet heel snel de Taxi om door de files heen naar het centrum te gaan, met de wetenschap dat een taxi terug vinden helemaal een hell of a job is. Nou ja ik hoef (nog) niet te beslissen.

Na een redelijk goede nacht (voor na een vlucht met een 6 uur jetleg)moet ik er al weer vroeg uit (06.30)aangezien we om 08.00 vertrekken van station Beijing South met de hogesnelheidstrein naar Hangzhou. we zitten 6,5 uur in de trein en niet in het vliegtuig omdat het paspoort van Jan niet op tijd klaar is. Verrassend !! (Er moest na Noord Korea ook een Expert Visum in zoals bij Youssef en mij) De trein is echter een belevenis op zich. Met snelheden van over de 300 km per uur en geen geluid of gebonk is het bijzonder comfortabel. Al moet gezegd dat je na 6,5 uur wel een houten "reet" hebt van de stoelen. We zaten tweede klas. (Regulations of the CFA !!) Tijdens de trip zien we dat de buiten temperatuur steeds verder oploopt. Uiteindelijk stappen we uit in Hangzhou bij een temperatuur van 42 graden Celcius. Zodra je uitstapt begin je direct te zweten. Gelukkig heb ik een zwart warmte afstotend blouseje aan en een lekker strak zittende luchtige spijkerbroek dus ik merk ik helemaal niets van. !! Tijdens de trein rit viel me de uitgestrektgheid van de landerijen op en dat je continu mensen ziet lopen die het gewas met (ik denk) pesticiden besproeien. Opvallend is dat je nergens ziet dat dit gemotoriseerd gebeurt. Alles met mankracht, en de velden gaan zover het oog reikt. Door het reizen met de trein krijg je wel een betere indruk van het land. Verder was het erg imposant toen we Sjanghai binnen reden. De trein ging via Sjanghai naar Hangzhou. Deze stad is zo verschrikkelijk groot dat je werkelijk alleen maar flatgebouwen ziet van 30 hoog zover je maar kan zien. Hier wonen 26 miljoen mensen inclusief de aangegroeide voorsteden. Wetende dat in die regio nog aan aantal miljoenen steden liggen, denk ik dat in dit gebied zo groot als Nederland en België wel tegen de 100 miljoen mensen wonen. Niet te bevatten tot je Sjanghai binnen rijdt.

De avond van aankomst begint de cursus voor alle hoofd opleidingen van China.We zitten op het trainingscomplex van Greentown FC. Hier zijn we al eerder geweest en hebben we met de Japanse hoofdtrainer gesproken en gedineerd. Het is een mooi complex in een mooie omgeving maar bloed en bloed heet in de zomer. Dit seminar is de eerste aanzet om het Chinese (jeugd) voetbal voorgoed te veranderen. Het ontbreekt de clubs aan visie en aan kennis om een opleiding goed op te bouwen. In de toekomst zal in dit land een grote markt ontstaan voor Nederlandse opleiders als wij het Nederlandse gedachte goed goed kunnen vertellen en neerzetten. Tijdens het seminar hebben we tot doel om hun een Best Practise te tonen (Ajax in dit geval)en het plaatje te schetsen wat een hoofd opleiding allemaal moet doen en moet kunnen. Mijn kennis die ik heb opgedaan in de werkgroep waar we voor de cursus hoofd opleiding input hebben gegeven komt nu uitstekend van pas. Ik ervaar toch dat ik in de loop der jaren een hoop kennis en ervaring heb opgedaan in alle facetten van het jeugdvoetbal en voetbal management.
Jan opent de avond en we geven de 31 cursisten een tweetal opdrachten mee die ze als groep de volgende dag moeten presenteren. een van de opdrachten is te beschrijven welke taken zij als HO hebben in hun club. Dit komt uiteindelijk in mijn presentatie in de middag aan bod. In de ochtend vertelt Jan uit zijn ervaring die hij bij Ajax heeft opgedaan m.b.t. de functie HO. De volgende dag zal zijn presentatie gaan over onze voetbal visie. Aan het eind van de ochtend geeft Jan een demonstratie training m.b.t. de basic soccer rules. In de middag ben ik aan bod. Best spannend aangezien ik mijn presentatie speciaal heb gemaakt en dit de eerste keer is dat ik hem doe. Het gaat geweldig en de groep die in de ochtend humor loos en contact loos zit te luisteren raakt betrokken en komt los. De boodschap is dat je een Missie en Visie moet beschrijven voordat je ook maar gericht iets kan beginnen. Begin met het eind voor ogen. De praktijk sessie bestaat uit een workshop waar we weer in groepen werken en de resultaten laten presenteren. Nu willen we ze laten nadenken waarmee we het Chinese jeugdvoetbal kunnen verbeteren. Dit geeft ons opnieuw zeer waardevolle informatie. De volgende dag start ik in de ochtend met mijn keepers presentatie gevolgd door de praktijk sessie. Door de hitte ben ik drijfnat en wordt ik door de inspanning een wat slechte nacht, de hitte en mijn jetlag af en toe wat duizelig. Uiteindelijk verloopt het uitstekend en kan ik mijn boodschap goed overbrengen. De groep is erg enthousiast over de seminar en kijkt uit naar december als het vervolg er is. Het is wel duidelijk geworden dat de hoofd opleidingen of de mensen die daar voor doorgaan (sommige clubs hebben maar een team) welwillend zijn. Sommige lopen aan tegen de eigenaar of de directie die de opleiding als kosten post zien en niet als must. Daar ligt de uitdaging om in september als deze groep bij elkaar komt hen te overtuigen van de noodzaak van opleiden. Ik wordt helemaal enthousiast om hiermee aan het werk te gaan.

Op Donderdag sluiten we af. De avond ervoor hebben we gezamenlijk gedineerd met weer ouderwets een hoop bier en wijn en gammbe. Dit is de manier om tot elkaar te komen. Het eten en drinken op zich is een vorm van communicatie en acceptatie in deze cultuur. Aan mijn lijstje bijzondere dingen eten is de schildpad sinds die avond toegevoegd.
de terug reis gaat nog voorspoediger. We zitten eerste klas en zijn om 21.00 weer in Beijing. De komende dagen is het wat rustiger. Maandag vertrekken we naar het Football Centre een dik uur buiten Beijing waar we weer even naar onder 16 gaan. We blijven twee nachten. Ik zeg we omdat Youssef maandag middag aankomt uit Nederland. Youssef is vrijdag 6 juli getrouwd waar Joriek ikzelf en Swanet de vrouw van Jan Olde Riekerink naar toe zijn geweest. Het was een prachtig feest in Enkhuizen. Youssef en Mirjam zijn vrouw stonden te stralen en hadden een fantastische dag.Voor Youssef is het wel weer pittig om dan naar China te vertrekken. Maar goed ook dat is inherent aan het avontuur wat je bent aangegaan.