Keeprskamp, weekje thuis en het laatste kamp.

Terug gekomen uit Qinguandou is het toch weer lekker om na twee weken weer in je kamer in Beijing aan te komen. Het begint steeds meer als thuis komen te voelen.

Na afloop van het vierlanden toernooi moest het een en ander uiteraard geevalueerd worden. We worden dan ook op 14 september verzocht naar het kantoor te komen, waar we uit een moeten zetten hoe het toernooi verlopen is, wat we ervan hebben geleerd en wat we gaan doen richting de Asian Cup.
Hoe we denken de komende tegenstanders aan te gaan pakken en wat we gaan doen om het fysieke tekort te gaan compenseren.
Waar en wanneer we analyses gaan maken en welke speelwijze we gaan hanteren tegen welke ploegen....

De dagen erna besteed ik vooral aan het kijken naar de oude DVD's van de Asian cup qualificaties van Thailand, Iraq en Zuid Korea en aan het kijken naar Japan als onze waarschijnlijke tegenstander in de beslissende kwart finale. Ik knip alle spelhervattingen om er uiteindelijk een analyse van te maken voor de spelers.
Waar moeten we oppassen en waar kunnen we winst pakken. Met name op het gebied van de spelhervattingen kunnen we op een goedkope manier onze winst pakken.

Verder houdt ik me bezig met het plannen en voorbereiden van het keeperskamp van eind september in Xianhui. waar we initieel 6 keepers hebben uitgenodigd zullen er om diverse redenen uiteindelijk maar 3 zijn. Maar daarover later meer.

In deze periode vertrekt Jan naar Jordanie om Iraq te gaan scouten tijdens twee wedstrijden tegen en in Jordanie. Achteraf blijkt dat a.g.v. visum problematiek de helft van hun beste team maar aanwezig is. Jan heeft er in elk geval een paar heerlijke dagen gehad vberklaarde hij later.

Youssef en ikzelf vermaken zich buiten het voorbereidende werk om met klaverjassen en af en toe uiteten. Het is nu nog lekker weer in Beijing. Het zal echter met name in de nacht snel kouder gaan worden als september voorbij is. Ikzelf ga nog een keer eten met Frank en Jaco. Frank is een vriend die ik heb ontmoet en al 12 jaar in China werkt en woont en Jaco is een vader van een vriendinnetje van Noa die voor zaken in Beijing moest zijn. Beide keren is het erg gezellig en breekt het de sleur een beetje. In deze periode vind ik het voor het eerst erg lastig om in Beijing te zijn en niet thuis. Ik ben dan ook sinds 8 juli en China en mis thuis dan toch wel behoorlijk. Ik zou graag mijn broers, schooonzussen en vader weer even in het echt zien i.p.v. op de skype of over de telefoon.

Youssef en ik zouden op een avond nog de wedstrijd van Beijing gaan kijken in het workers stadium in Beijing. Daar aangekomen is er geen hond en blijkt de wedstrijd te zijn uitgesteld. Dit i.v.m. de rellen die er in de ambassade wijk zijn geweest rondom de Japanse ambassade. De spanning politiek en militair loopt hoog op over een dispuut omtrent een eilanden groep iets ten noorden van Taiwan waar zowel Japan als China de rechten voor claimt. Op dat moment laait er buiten dit dispuut over de eilanden ook een hoop emotie op a.g.v. de Japanse wreedheden tijdens WO II die tegen het Chinese volk zijn begaan. Je kan het vergelijken dat de Duitsers Ameland, Schiermonnikenoog en Rottermerplaat gaan claimen. Dan nog te bedenken dat Japan deze eilanden tijdens WO II heeft bezet en niet meer terug gegeven na de oorlog terwijl dat wel in een ondertekend verdrag staat geschreven.

Verder is er op politiek gebied ook een hoop gaande omdat in de eerste week van November de politieke leiders worden vervangen. Dit gebeurt maar een enkele keer in een mensen leven. En aangzien Beijing het centrum van de politieke macht is worden op alle gebieden de veiligheids regels aangescherpt. Niet dat we hier enorm veel van merken maar het is wel zichtbaar.

Eind september mag ik gelukkig weer op het veld wat doen.
Het keeperskamp is in Xianhui in het football training centrum en we verzamelen in Beijing. Jan en Yopussef gaan ook mee. Jan blijft een nacht over maar Youssef vertrekt na het testen weer naar huis omdat zijn vrouw de volgende dag aankomt. Het doel van het kamp is het selecteren van de tweede en derde keeper voor de Asian Cup. Onze eerste keeper is bekend. Een goede keeper met een normale instelling en een goed mens. De beoogde tweede keeper laat in het vier landen toernooi zien totaal niet mentaal opgewassen te zijn tegen een rol op het tweede plan en we laten hem dan ook om die reden af vallen. Aangezien we nog geen derde keeper hadden geselecteerd hebben we er nu twee nodig. Er komt nog een keeper uit Brazilie die nu twee jaar daar speelt en een topper moet zijn en Xu Jamin die al eerder geselecteerd is geweest maar erg slap was en om die reden niet meer opgeroepen was. De derde die komt is een keeper met behoorlijke potentie. Deze keeper hebben we in Nederland i.v.m. zijn instelling naar huis gestuurd. Hij krijgt zijn tweede kans. Als hij laat zien dat hij graag wil is hij de tweede man. Na het verzamelen in het hotel vertrekken we naar Xianhui. We zitten in een grote bus met drie keepers en 6 staf. Aangekomen op het kamp zijn er nog twee stafleden aanwezig. De teammanager, de dokter, de videoman, de kitmanager, de keepertrainer, Youssef, Jan en ikzelf.
In de avond na het eten hebben we eerst gesoprekken met de keepers deze gesprekken zijn top en uiteindelijk leiden deze gesprekken ertoe dat we een top kamp hebben. De keepers gedragen zich zeer gemotiveerd en ambitieus. De sfeer is goed en er wordt erg hard gewerkt en aandachtig geluisterd. Je ziet de spelers proberen het geleerde toe te passen. Dat is motivatie, ambitie en coachbaarheid. Dit zijn de basis ingredienten voor progressie.
De nieuwe keeper uit Brazilie is niet slecht maar je ziet dat hij ongeschoold is. Uiteindelijk valt hij af maar heeft wel een goede indruk achter gelaten.

In de ochtend doen we technische vormen en in de middag zijn het altijd spelvormen die we in een competie weg zetten. Dit is geweldig. Net als op de keeperskampen in Amerika zijn de keepers na de ochtend training kapot maar gaan ze weer als de brandweer zodra je ze in spelvormen zet. Hier zie je dat de geest enorm bepalend is in wat je als speler kunt (opbrengen). In de avond houden we theoroe sessies. 1 avond is er een video analysae van de training die we in de ochtend hebben gedaan en de tweede avond houd ik een presentatie over de Nederlandse voetbal visie en de consequenties daarvan voor de keeper zijn spel en training.

Op Donderdag sluiten we af met een ochtend training waar we het gevreesde keepers moord doen. Dit is 1v1 op grote doelen in een ruimte van 20 bij 12 waar de keepers soms speler zijn en dan weer keeper. Omdat je steeds laag bij de grond moet zetten is dit super zwaar. Elk potje duurt 1 min en 15 sec. De keepers zitten er helemaal doorheen maar zijn erg voldaan net als ikzelf.
De grootste winst is dat we nu drie goede gemotiveerde keepers hebben geselecteerd voor ons team dat naar de Asian Cup gaat. Dit terwijl de keepers het hele jaar onze aller grootste zorg waren.

Net als de vorige keer rijden we vanuit Xianhui eerst langs het Hotel naar het vliegveld. Ook nu staan we weer een uur in de file met de bus en later een uur met de taxi naar het hotel waar we vlak langs zijn gereden. Maar ja het zij zo.
Jan is vandaag vertrokken naar huis en ik ga morgen. En ik kijk er zo naar uit.

De volgende dag heerlijk naar het vliegveld, wat kadootjes en een slof sigaretten kopen ( kost maar 8 euro) en dan op de vlucht naar Amsterdam.
Tijdens de vlucht zit ik heerlijk economy plus en naast een Engelsman die in de pharmascheutische industrie werkt. We hebben heel gezellig de praat en de tijd gaat snel. Bij thuiskomst vliegen de kinderen me in mijn armen. Jeetje wat heb ik hun gemist. En het was maar 30 dagen. De volgende periode zullen er meer dan 45 zijn.

Thuis is het geweldig. iedereen weer zien en vooral genieten van mijn gezin. wat een rijkdom is het toch en wat een offer dat ik ze elke keer weer verlaat.
Als ik de 8e weer in China ben en naar huis skype is Lotje helemaal in tranen en wil ze de computer omarmen om mij vast te kunnen houden. Op dat moment keert je maag om en voel je je erg schuldig. (Zelfs nu weer terwijl ik het op type)
Ook het vertrek op Schiphol was best weer emationeel. de kinderen die geen afscheid kunnen nemen en heel erg verdrietig zijn. Gelukkig weet je dat als je eenmaal een paar dagen weg bent dat ook wel weer slijt.

Op woensdag ben ik naar Ajax-Real Madrid geweest. Het was leuk om bij Ajax weer een hoop oude bekende tegen het lijf te lopen en een praatje mee te maken. Het voelt dan eigenlijk net alsof je er niet bent weggegaan en er nog gewoon bijhoort en bij bent. Zeker even een drankje doen met mijn oude leider Ruud Haarms en collega's als Ed Lefeber en Pieter Morel was erg plezierig. Wie weet komt er nog een moment dat ik er weer een werkplek vind in de toekomst.

Het vertrek op schiphol heeft nog wel wat voeten in de aarde. Aangezien op mijn ticket mijn voor en achternaam zijn gewisseld mag ik in eerste instantie niet mee zonder toerstemming van China Southern. Die krijg ik gelukkig. Dat was stap 1. Het tweede probleem is dat er voor mij geen stoel is gereserveerd en de vlucht overboekt is en vol. Het is allerminst zeker dat ik mee kan met de vlucht. uiteindelijk als iedereen geboard is krijg ik een stoel toegewezen. Yes ik kan toch mee. In het vliegtuig blijkt dat de toegewezen stoel al bezet is en ik alsnog geen stoel heb. Uiteindelijk krijg ik een upgrade naar de business class en zit ik prins heerlijk tot in Beijing. Als Jan, die ook op de vlucht zit, en ik op 8 oktober aankomen hebben we drie uur om naar het Hotel te gaan onze tas te pakken en weer terug te keren naar het vliegveld om door te vliegen naar Guangzhou waar ons trainingskamp de volgende ochtend begint.

In Guangzhou is het bij aankomst om 21.00 uur nog een heerlijk 31 graden. we worden opgehaald door onze tolk die dan standaard altijd alvast het slechte nieuws bij ons dropt zodat de scherpe kantjes er bij aankomst al af zijn. Echte Chinese strategie. Het blijkt dat een aantal spelers niet komt omndat ze door de club niet zijn vrijgegeven. Het erge is dat we ons er niet eens meer druk over maken. Accepteren doen we het niet.

NB als we een keer aan tafel zitten met Youssef, Jan en ik noemt een van ons als ik een boek ga schrijven over China weet ik de titelk al. "De boosheid voorbij" Heel toepasselijk in deze context lijkt me.

Het trainingskamp in Sanshui waar we de puntjes op de i wilden zetten verloopt anders dan gedacht. Bij aankomst blijkt dat de spelers versleten zijn a.g.v. het seizoen. Ze zitten eigenlijk niet echt te wachten op een intensief kamp met de finale van de competitie en de Asian Cup in het vooruitzicht. Toch is ons doel om enige omvang te trainen. (Qua uithoudingsvermogen waren ze zo slecht weet je nog ?!) De eerste dagen doen we heel voorzichtig en staan in het teken van herstel. De volgende dagen trainen we hard en de laatste dagen doen we weer wat rustiger aan en leggen het accent meer op de tactiek. Een belangrijk signaal is dat we voor het eerst in anderhalf jaar een paar lichte spierblessures noteren. De groep is erg gezellig en groeit duidelijk naar elkaar toe. De afsluitende wedtrijd valt erg tegen. Uiteindelijk was het wel zeer verklaarbaar dat het geen spetterende afsluiting was. Het was erg warm (dat was goed met het oog op de UAE), de spelers erg vermoeid en de tegenstander bijzonder zwak en defensief.

Als het trainingskamp is afgesloten is het nog steeds onduidelijk wanneer we exact vertrekken naar UAE. Onze voorkeur is 26 oktober zodat we voldoende tijd hebben om te aclimatiseren. Op 18 oktober weten we nog steeds niet waar we aan toe zijn. Ook is het mij nog steeds niet duidelijk of we alle spelers mee krijgen die we mee willen nemen. Een paar clubs vechten nog tegen degradatie. De laatste drie rondes zijn 20 en 27 oktober en jawel 3 november. De dag dat wij tegen Thailand spelen in de UAE. Verder is er op 10 en 17 november de cup final over twee wedstrijden waar Guizhou aan meedoet. Deze ploeg heeft twee van onze basis spelers bij de eerste 18 zitten.
Ik ben benieuwd hoe alles zal verlopen. Een ding is zeker er gebeurt hier altijd wat. Wat dat betreft is het een bijzonder leerzame ervaring zover.

Op 22 oktober komen we bij elkaar om eind oktober naar de UAE te vertrekken, tenminste als alle Visa in orde zijn.
Het zal een spannend toernooi worden waar ik denk dat we hoge ogen kunnen gooien mits we de gehele groep gemotiveerd en fit kunnen houden.
Wat mij betrfet wordt dat de grootste uitdaging. Ik kijk er erg naar uit om van de zomer in Turkije het WK onder 20 mee te mogen maken.

Daar gaan we voor.