...

Na een lange periode van inactiviteit volgt hier het verslag van een periode waarin Jan en Youssef beide hun familie op bezoek hadden en ik vooral op mijzelf was aangewezen. Met Jan en zijn familie heb ik een avond Pizza gegeten en met Youssef en zijn familie heb ik twee avonden doorgebracht. De 9 dagen en 6 andere avonden was ik mezelf aangewezen. Dat is me prima bevallen. Ik heb veel werk gedaan in voorbereiding op de trip naar Nederland van half mei en ben begonnen aan het maken van het bleu-book en de daarbij behorende zaken als het maken van de juiste label-sets voor de video analyse en het knippen van geschikte beelden van de trainingen.
In die periode ben ik een keer gaan lunchen met Frank. Een jongen die ik had ontmoet op de verjaardag van Arie Haan. Hij woont al 13 jaar in Beijing, heeft een Chinese vrouw en een bedrijf in veevoer. We hebben in een zeer Europees aandoend restaurantje gegeten in Sanlitun. De wijk rondom alle ambassades.
Ook kwam mijn schoonzus naar Beijing voor haar werk. Ze werkt bij de Postcode Loterij en moest namens dit bedrijf en de prijsvraag voor de Green Challenge uitleg geven wat de rol van de Postcode Loterij in deze was. De avond had een paar zeer interessante sprekers over duurzaamheid. Een Amerikaanse professor vertelde op een zeer geanimeerde wijze hoe hij de ontwikkeling in de duurzaamheid industrie zag. Interessant hoe hij al out of the box denkend goede oplossingen aanbracht. De dag erna ben ik met Femke en haar collega heerlijk uit eten geweest. Gedurende dag was ik aan het lezen geslagen. In het park bij het Hotel, op het terras bij het Hotel of in het Houhai park. Een park in het midden van de stad. Wat vroeger onderdeel was van de paleiselijke tuin. Hier kan je gezellig eten en zitten. De place to be voor trendy Beijing. Een oase van rust in deze mega drukke stad.
De boeken die ik gelezen heb waren Hans van Breukelen "Winnen" en de autobiografie van Andre Agassi. Beide wat mij betreft absolute aanraders. Op 30 april gaf het een gek idee om niet thuis te zijn maar in Beijing. Terwijl de familie op de vrijmarkt zat, zat ik op het terras in de zon een boek te lezen. Die momenten mis je thuis wel. de vrijdag avond heb ik de wedstrijd Beijing Guan-Shanghai gekeken in het stadion. Prima vermaak maar matig nivo. 4 mei is Joriek jarig we spreken elkaar op de skype.
Op 5 mei staat de wedstrijd Shandong-Greentown op het programma. De twee clubs die hofleverancier zijn voor onze ploeg. We vliegen naar Jianan en zien in de avond de wedstrijd. Bij Shandong spelen Liu Bin Bin en Wang Tong. Bij Greentown speelt er geen een. Wang Tong speelt erg goed. De volgende dag bezoeken we de wedstrijd van de reserves. ook hier spelen lang niet al onze spelers. Dit is toch wel een probleem. de jonge spelers krijgen zodra ze bij het eerste komen nauwelijks nog speeltijd waardoor de ontwikkeling niet doorzet in een cruciale periode in hun carrière.
Na terugkomst in Beijing is het aftellen naar Nederland begonnen. De vlucht staat gepland op 15 mei. Het is tot op het laatste moment onduidelijk welke spelers we meekrijgen naar Nederland. De eredivisie heeft nog wedstrijden staan in die periode en ook het nationale onder 22 team roept een groot aantal spelers van ons op. het frustreerd wel dat we al sinds december 2011 onze beste ploeg niet meer bij elkaar hebben gehad. Uiteindelijk kunnen we toch een op papier redelijke groep samenstellen om naar Nederland af te reizen. Op 3 mei bel ik naar mijn ouders. Op dat moment krijg ik mijn vader aan de telefoon en blijkt dat mijn moeder erg hoge koorts heeft en net in de douche is flauwgevallen waar door ze behoorlijk gewond is geraakt aan haar ribben en in haar gezicht. De dokter is onderweg. Twee dagen later wordt ze overgeplaatst naar een verpleegtehuis waarna haar situatie steeds verder verslechterd als ze op donderdag 9 mei naar de medium-care van het Kennemer Gasthuis wordt overgebracht geven de artsen het advies om indien mogelijk zo snel als mogelijk naar huis te komen. Ik krijg dat bericht om 7 uur in de ochtend. Ik besluit zo snel als mogelijk te vertrekken. Ik spreek met Jan om 09.00 uur waarna hij de organisatie in gang zet. Dankzij onze teammanager Cui en Lei zit ik al dezelfde dag om 14.00 in het vliegtuig op weg naar mijn moeder. Eenmaal aangekomen om 19.00 nederlandse tijd direct naar het ziekenhuis waar ik mij moeder dood en dood ziek aantref. Hij gaat heel erg slecht met haar. Ze laat merken dat ze blij is dat ik er ben. Ze knijpt zacht in mijn hand en haar mondhoeken verraden een glimlach. Elke dag ga ik naar haar toe. Haar toestand stabiliseert en op maandag mag ze naar een gewone afdeling toe. We besegfeen allemaal dat ze er nog lang niet is. Ik ben wel erg blij dat ik er ben en dat ik de komende 3 a 4 weken in Nederland ben. Op dinsdag komt de ploeg aan op Schiphol. Ik zit in de aankomsthal op ze te wachten en sluit me bij het team aan op weg naar Terborg.